Anjo in 2019 . . .
Eind 2018 werd bij mij een tumor gevonden bij het jaarlijkse bevolkingsonderzoek. In eerste instantie was er sprake van een borstsparende operatie, het weghalen van een paar okselklieren gevolgd door bestralingen. Na onderzoek bleek er uitzaaiing in 1 klier te zitten en de snijranden waren niet schoon. Er volgde een tweede operatie, chemo en bestralingen. Heftig. Ik zag er ook erg tegenop om kaal te worden. Ik bedacht van deze pittige periode een kunstproject te maken in de vorm van deze zelfportretten. Dat heeft me er heel goed doorheen geholpen. Zo werd het interessant in plaats van eng.
Eind 2019, vlak voor kerst, val ik over een kleine drempel. Omdat mijn botten nog broos zijn van de chemo, breek ik mijn heup. Ik word geopereerd en krijg een totale heupprothese. Wéér een pittige periode. Ik was juist zo goed op weg met het herstel van de borstkanker. Maar ook hiervan ben ik op de goede weg in het herstel en de revalidatie.
Eind februari 2020 krijg ik mijn eerste jaarlijkse controle-mammografie. Dit keer wordt er wat in mijn andere borst gevonden. Er wordt een biopt gemaakt. Uitslag: er zitten wat onrustige cellen tussen. Daarom volgt er weer een borstsparende operatie. Dit keer goed nieuws: geen gekke dingen meer gevonden!
Hoofd en hart, verstand en gevoel, boven- en onderwereld
Gelukkig zit ik zo in elkaar dat ik goed met al die gezondheidstoestanden om kan gaan. Coping skills noemen ze dat. ‘Gewoon’ niet teveel erover nadenken. Voor een kunstenaar ben ik nogal rationeel, maar er is wel iets te verwerken natuurlijk. In mijn nieuwe werk zie je die verdeling tussen verstand en gevoel letterlijk terugkomen.
Toevallig (of niet?….) was ik al bezig met het werken aan ‘kneusjes’, wiebelige figuren van karton met verband en een groen ziekenhuis kleurtje.
Heerlijk; werken met karton!
Ik laat me leiden door de gaten, vouwen en kneuzingen.
Schilderen, tekenen, plakken, snijden en afhechten!
